دایدو موریاما

عکسبازی همچنان نفس میکشد.
برای دست گرمی عکسهایی از دایدو موریاما ی بزرگ را ببینید که نمیدانم چرا هیچوقت در همه این سالها به سراغش نرفتیم.
عکسبازی همچنان نفس میکشد.
برای دست گرمی عکسهایی از دایدو موریاما ی بزرگ را ببینید که نمیدانم چرا هیچوقت در همه این سالها به سراغش نرفتیم.
دوگ ریکارد در مجموعهی تصویر تازه آمریکایی پشت میز کامپیوترش مینشیند و با استفاده گوگل استریت ویو به درون گوشهها و اجتماعات نادیدهگرفتهشده آمریکا سرک میکشد و سپس از صفحه کامپیوترش عکس میگیرد.
حاصل کار او اما تصویر واقعا تازه و بکریست از آمریکا، هم از این جهت که فرق میکند با آن سرزمین پر زرق و برقی که ما میشناسیمش و هم از بابت زیبایی شناسی تازهای که او به سنت عکاسی خیابانی آمریکا بخشیده، که به خاطر این دومی باید ممنون گوگل نیز باشیم، صورتهای محو شدهای که آدمها را به یک سمبل تقلیل داده و البته رنگهای کدر و رزلوشن پایین تصاویر همهشان مشخصههای تصاویر گوگل استریت ویو هستند.

راستش نمیدانم بروس اسپرینگستین تا به حال چند بار جایزه گرمی برده، احتمالا باید تعداد قابل توجهی بوده باشد و بگذریم از این که او یکی از مهمترین ترانهنویس ها و آوازخوانان همیشه خواهد ماند، یکی از بزرگترین دستاوردهای او تعداد عکسهاییست که در آنها ژست درست و درمانی نگرفته است. تا همین چند وقت پیش فکر میکردم اصلا چنین عکسی وجود ندارد که امروز این عکس لین گلداسمیت را دیدم که سی و چند سال پیش گرفته شده.
بروس اسپرینگستین جوان در گیر و دار تدارکات کنسرتش، تکیه داده به تابلوی ایزی استریت، بی شباهت به آن قهرمان خوشتیپ همیشگیمان و چیزی از جنس ما، بیحال و باحال.

جیمی دایموند در مجموعه پرترههای خانوادگی ساختگی به سراغ یکی از پیش و پا افتاده ترین اشکال عکاسی رفته است. عکسهای دایموند بازسازی عکسهای خانودادگیایست که عموما در استودیوهای مستقر در مراکز خرید گرفته میشوند، با همان نورپردازی و دکورهای باسمهای. با این تفاوت که این خانوادهها، در حقیقتغریبه هاییند که تا روز گرفتن عکس حتی همدیگر را ندیده بودند. او با مدلهایش در هتل ها قرار می گذاشته و از آنها می خواسته که مانند یک خانواده کنار هم قرار بگیرند، دستهایشان را بر شانههای یکدیگر بگذارند و لبخند بزنند.
حاصل کار او یک تناقض دوست داشتنیست. بینندهای که از ایدهی دایموند خبر نداشته باشد ممکن است به پیدا کردن شباهت ها و حدس زدن در باب روابط این آدم ها مشغول شود. این دو خواهرند؟ بچهای از ازدواج قبلی؟ و یا یک فرزندخوانده؟ آن یکیها ازدواج کرده اند؟ خوشحالند؟
دایموند زیرکانه معنای خانواده و در عین حال ذات عکس را به چالش میکشد. همانطور که پیشتر گفتم انگار عکاسی بیشتر وسیلهای برای داستانپردازیست تا انتقال حقیقت.

بچههایی که موفق به ثبت نام در کارگاه مجموعه عکس نشده بودند، میتوانند در سومین دوره این کارگاه که از روز ۳۱ اردیبهشتماه در سایت عکاسی برگزار خواهد شد ثبت نام کنند. نحوه برگزاری کلاسها مثل سابق و به شکل یک هفته در میان خواهد بود. برای اطلاعات بیشتر میتوانید به سایت عکاسی مراجعه کنید.
عکس بالا هم که پر واضح است که تزیینیست، از مجموعهی مخاطبین من تیم دیویس انتخاب شده است.

به زودی در کارگاهی با عنوان "کارگاه مجموعه عکس" که در آموزشگاه عکاسی حرفهای و یا همان سایت عکاسی خودمان برگزار میشود، تدریس خواهم کرد. قرار است که این کارگاه در ۵ جلسه برگزار شود، اما زمانبندیاش فرصت مناسبی برای بسط پروژهها در اختیار هنرجویان قرار خواهد داد. اطلاعات بیشتر و چگونگی ثبتنام را در اینجا ببینید.